كم كنت محتاجة
الى حضنك
اضع رأسى علية
وابكى كالطفلة
وتسمع انينى واهاتى
ودموعى تسير كالنهر
فى وادى احزانى
وتمسح دموعى بيدك
ولكن انت بعيد
عنى باحساسك
قريب منى ولا تشعر بى
بل يزيد بكائى
فى صمت وشجونى
تصرخ لنحابى
وكل ثنايا قلبى تبكى
دموعى اكثر من كلماتى
لم استطيع ان اكتب
من كثر دموعى
فاوراقى اختلطت بدموعى
وضاعت كلماتى على دفترى
ولم يتبقى من خواطرى
الا اهات الصمت فى قلبى
بقلم\رحمة حسن
ليست هناك تعليقات:
إرسال تعليق